terça-feira, 31 de maio de 2011

bem, é assim.

Tudo bem, nós queremos rapazes boa onda, sensíveis, sedutores, sensuais, engraçados que consigam deixar-nos ser ar, basicamente um príncipe encantado dos tempos modernos. Todas nós sabemos como os queremos, mas a verdade é que nem sempre os conseguimos encontrar.
Queremos aquele tipo de rapaz que nos saiba levar ao céu apenas com palavras e que nos compreenda e nos faça sentir seguras.
E depois temos sorte e aparece-nos um, primeiro pensamos na nossa sorte, mas depois já começamos a pensar no que ele deve ter visto em nós e começamos a fazer as nossas crises de ciúmes. Passamos o tempo todo a arranjar discussões e quando esse rapaz acaba por se fartar e diz que acabou, nós fechamo-nos no quarto a chorar e a dizer que ele nunca gostou de nós verdadeiramente e que só nos usou, pomos as culpas do fim da relação em cima dele e nunca pensamos que os rapazes também têm sentimentos. Chamamos-lhe nomes e rasgamos as fotos dele. No dia a seguir vestimo-nos para matar e para deixar os olhos dos rapazes em bico.
Depois aparece-nos aqueles “actores” bonitinhos mas que é só filme, diz que nos ama e caímos na sua cilada. Namoramos e está tudo bem até ele querer forçar-nos. Dizemos que não e ele começa a dizer que vai deixar-nos. Começamos a chorar mas conforme a nossa personalidade, ou cedemos ou fugimos. Mas nos dois casos a verdade é que vamos continuar a pensar naquele príncipe encantado que era tudo o que nós queríamos mas que o deixamos fugir por falta de confiança.
E um dia passamos por ele, e ele está com os olhos brilhantes a sorrir para uma rapariga. Ele vê-nos mas a única coisa que fazemos é baixar a cabeça porque na verdade sentimos que se não fossemos autodestrutivas estávamos no lugar daquela rapariga e nunca nos tínhamos envolvido com o tal “actorzinho”
E aí perdemos aquele conto de fadas que queríamos ter e tornamo-nos naquelas raparigas revoltadas com a vida. Porque queixamo-nos, queixamo-nos e queixamo-nos mas quando aparece aquele rapaz que é o Tal, apenas o deixamos escapar por entre os dedos e com o medo de o perder acabamos por causar um fim.

3 comentários:

  1. Oh obrigada querida , mas eu acho que não escrevo assim tããoo bem :$
    Mas ainda bem que gostas-te, a maioria das pessoas quer que ela fique com o Fábio :b

    ResponderEliminar
  2. Concordo contigo , mas acho que nem toda a gente deixa escapar o rapaz ideal ou pelo que lhe dá muito valor e sabe lidar com situação ou porque ainda não o encontrou. Eu continuo á procura Joana.
    P.S- estou a seguir já, passa no meu e se gostares segue-me também ;)

    ResponderEliminar
  3. Vamos ver que volta leva ;)
    Eu acho que não querida :o

    ResponderEliminar

escreve o que te vai na alma. ♥